Deze kaart is gebaseerd op de kaart Typus Orbis Terrarum (1569) van Gerard Mercator.
 |
| Typus Orbis Terrarum 1596 (Bibliotheek Van Rhemen) |
Een aantal dingen vallen meteen op:
- De noordoostelijke IJszeeroute is weergegeven, hoewel die nog nooit bevaren was. Terwijl deze kaart werd gemaakt was Willem Barentz bezig met zijn derde en laatste mislukte poging om de Noordoostelijke doorvaart naar Azië te vinden.
- Het eiland Nova Zembla zit op deze kaart vast aan een noordelijke landmassa.
 |
| Nova Zembla |
- Ook zijn Amerika en Azië door een zeestraat gescheiden, deze werd door Russen ontdekt in 1648 en later in de 18e eeuw door Bering.
- Noord-Amerika zit vast aan het poolijs. De noordelijke doorvaart is in aanzet aangegeven.
Let op de oorsprong en de loop van de rivier St. Lawrence.
 |
| St. Lawrencerivier en -baai |
- Rondom Groenland zwermen de mythische eilanden Groclant, Frislandt en verder naar het zuiden S. Brandam.
 |
| Eilanden rondom Groenland |
- De gedrongen landmassa in het zuidwesten is Zuid-Amerika zoals ook weergegeven op de wereldkaarten van Ortelius (1570) en Mercator (1569).
- Vuurland (Tierra del Fuego) zit op deze kaart vast aan de landmassa van de Zuidpool
 |
| Vuurland |
- In het zuiden vallen de imaginaire landmassa’s van Het Zuidland (Australië en Antarctica) bijna van de kaart af. Na 1600 zouden diverse ontdekkingsreizigers in de loop van de eeuwen Australië en de Zuidpool echt in kaart brengen.
- De streken Beach en Lucach in Zuidoost Azië zijn afkomstig uit de geruchtenmachine van Marco Polo. Het Koreaanse schierleind zal men tevergeefs zoeken. We zwijgen maar over de weergave van Japan.
 |
| Lucach en Breach |
- Bij Nieuw Guinea staat geschreven dat het nog onzeker is of het een eiland is of onderdeel van de Australische landmassa.
 |
| Nieuw Guinea |
- Het cartouche linksboven is toepasselijk geplaatst op het grootse deel van het Amerikaanse continent, want dat was voor de Europeanen nog een witte vlek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten