Familiegeschiedenis : rabbi in Paramaribo

Ezechïel Simons (1760-1810), deed rabbinaal examen in Amsterdam en Praag en was adviseur in religieuze zaken van de Joodse gemeente. Zijn voorganger was rabbi Eliazer Cohen die in 1781 overleed.

 

Ezechiël Simons hield in 1790 een lijkrede voor Alexander Salomons de overleden voorzitter van de Hoogduitse Joodse gemeente in Suriname.

bron www.delpher.nl

Simons was onder andere adviseur, leraar, sjochet en schrijver. Hij was géén rabbijn!
Rabbi Simons gaf bij diverse gelegenheden adviezen over :
- het niet naleven van de sabbat (1803),

-huwelijksaangelegenheden (1801),

-rituelen, voorschriften mbt de dienst in de synagoge, religieuze voorwerpen (1808),

Simons wilde in 1802 salarisverhoging vanwege zijn drukke werk voor de Joodse gemeente. Zijn gedrag was echter niet onbesproken. Zo was hij wel eens op de sabbat en belangrijke feestdagen niet in  de synagoge en werd zelfs op zo’n dag in de herberg aangetroffen. Simons beloofde zijn leven te beteren, maar in 1804 kwam hij opnieuw in conflict over een salarisverhoging, en nam vervolgens boos ontslag. Al snel kreeg hij daarvan spijt en probeerde zijn functies weer terug te krijgen, maar er was inmiddels iemand anders aangesteld.  In 1805 maakte hij ruzie in de synagoge, en omdat hij geen boete, die hem was opgelegd wegens ordeverstoring, wilde doen werd hem de toegang tot de synagoge ontzegd. In 1806 solliciteerde hij op de weer vrijgekomen functies en nadat hij zich verontschuldigd had voor zijn gedrag werd hij weer aangenomen. In 1806 werd hij was aangesteld tot opzichter van de Mikwa en stelde hij een instructie op voor het gebruik van het bad.

Simons stierf in 1810 en hij kreeg een uitgebreide begrafenis met alle eervertoon.
Ezechiël Simons was de grootvader van mijn betovergrootvader Jacob Ezechiël Simons (1821-1892)

Literatuur: John de Bye, Historische Schetsen uit het Surinaamse Jodendom, 2002, uitg. Conserve,
blz. 25, 75, 102, 129, 132-137, 152, 162-165.