Het Amsterdamse meisje Miepie Bogaers schreef ergens tussen 10 augustus 1942 en 5 maart 1943 de volgende ongedateerde tekst in het poëziealbum van haar vriendinnetje Thea:
"Lieve Thea
Thea dat het je altijd goed gaat.
En dat de boter afslaat.
Het brood 10 cent word zonder bon.
En dat je zo dik word als een ton.
Melk van de koe weer zo op tafel.
Weer thee en koffie met een slagroomwafel.
Weer vlees en vet en andere spullen…
He Thea wat zullen [we] dan weer smullen.
Maar nu twijfel ik aan mijn verstand.
Als we dat beleven heb je het gewon[n]en.
Miepie Bogaers"
 |
| Miepie Bogaers in het poëziealbum van haar vriendinnetje Thea: |
In plaats van de gewoonlijke vrolijke albumplaatjes had Miepie overgeschoten distributiebonnen ingeplakt. De schaarste aan noodzakelijke eerste levensbehoeften werd veroorzaakt door de vorderingen door de bezetter. Wat voor de Nederlanders overbleef werd gerantsoeneerd en werd op inlevering van de bonnen verstrekt, of illegaal tegen hoge prijzen in de zwarthandel verkocht.
Toen Miepie de wensen voor haar vriendinnetje opschreef was de hongerwinter nog ver weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten