 |
| Collectie Ver Huell |
„MIJNHEER, ONS KORPS FELICITEERT UW KORPS MET DE AFSCHAFFING VAN DEN VLEESCHACCIJNS!"
 |
| Coll. Ver Huell |
Een actualiteit, op verlangen van mijn uitgever, als behoorende bij het overige, hier toegevoegd, door mij in der tijd, los uit de hand, als proefneming van penteekening op steen, geschetst. Er bestaan slechts een paar afdrukken van. Het „Sur leur corps toujours droit, la chair est ferme et ronde — Ils connaissent la paix, ils vivent dans ce monde" is niet geschreven voor de welgedane soezen daar onder den fatalen haak — een snijdend: „Lasciate ogni speranza, voi the entrate" staat hun voor de deur. Toch mag ik wel een malsch stuk vleesch.„Foei, daar lees ik in de courant, dat die leelijke wolven in Frankrijk weer schapen hebben opgegeten!" zucht een allerbekoorlijkst vrouwtje.„Maar," fluistert haar ega, „hoeveel snoekjes en baarsjes, levende oestertjes, kipjes en patrijsjes, haasjes en konijntjes, koetjes en kalfjes, hebben jij en ik al niet opgegeten, lieve?"Met een trek van verontwaardiging om haar rozenlipjes en hagelwitte tandjes lispelt de schoone: „Gebrraeijen!"
(Alexander Ver Huell, Eerste en laatste studentenschetsen)
Zie ook de geschiedenis van de vleeshal in Leiden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten