Enkele blogs geleden schreef ik iets over mijn overgrootvader de landmeter Hendrik Marius Simons Familiegeschiedenissen worden geschreven aan de hand van schriftelijke bronnen (archieven, kranten) en de mondelinge van generatie op generatie overgeleverde verhalen. En bij het laatste kan er soms iets mis gaan, want een mondelinge mededeling komt door allerlei oorzaken na verloop van tijd enigszins gewijzigd door bij de laatste ontvangers. Waar mogelijk zal men toch moeten proberen om de mondelinge informatie bevestigd te krijgen uit schriftelijke bronnen. Het overlijden van Hendrik Marius Simons is daar een voorbeeld van. Volgens de overlevering was hij eind 1905 op 37 jarige leeftijd overleden aan malaria. Familieleden hadden reeds tevergeefs gezocht naar zijn geboorteakte in de geboorteregisters van 1868 van Paramaribo.
Dat van de malaria blijk te juist te zijn, maar hij overleed naar nu blijkt pas op 15 september 1906 op de leeftijd van 38 jaar en 10 maanden. H.M. Simons was dus geboren in december 1867.
"Onze West : nieuwsblad uit en voor Suriname" wijdt op 19 september 1906 een in memoriam aan hem:
'H. M, Simons †-Een aanval van malaria , aanvankelijk van niet zeer ernstigen aard, doch plotseling in een der heftigste vormen ontaardende, maakte, na dagen lang zijne omgeving in angstige spanning gehouden te hebben, op het oogenblik dat nieuwe hoop op herstel geboren werd een einde aan het leven van den heer H. M.Simons, landmeter.
De heer Simons was een bekende en sympathieke figuur in ons midden. Zijne eigenschappen van geest en hart hadden hem in alle rangen onzer maatschappij vriendschap en achting verworven. Door zijn helder en zelfstandig oordeel, zijn overtuigingsmoed, was hij, ofschoon zich bijna nimmer op den voorgrond plaatsende, niet zonder beteekenis voor ons openbaar leven.— Jong is Simons in het maatschappelijke leven getreden en jong is hij weer uit den kring gevallen. Op 22-jarigen leeftijd deed hij examen als landmeter en van dat oogenblik ving voor hem een tijd van hard werken aan. Onvermoeid heeft hij gearbeid eerst als particulier landmeter, dan als bosch-inspecteur in de balatazaak van de firma J G. van Hemert en laatstelijk als Directeur van Placer Hermina. Steeds heeft hij zich geheel gegeven aan zijn werk en met trots kon hij op de resultaten daarvan wijzen. Zoo dagteekenen bijv. de schitterende opbrengsten van Hermina van het tijdstip, dat hij het beheer daarover in handen nam. (Sur.)
 |
| overlijdensdatum van H.M. Simons Bron KIT |
De krant "Suriname : koloniaal nieuws- en advertentieblad" voegde er nog aan toe:
"De heer Simons was een bekende en sympathieke figuur in ons midden. Zijne eigenschappen van geest en hart hadden hem in alle rangen onzer maatschappij vriendschap en achting verworven. Door zijn helder en zelfstandig oordeel, zijn overtuigingsmoed, was hij, ofschoon zich bijna nimmer op den voorgrond plaatsende , niet zonder beteekenis voor ons openbaar leven.— Jong is Simons in het maatschappelijke ieven getreden en jong is hij weer uit den kring gevallen. Op 22-jarigen leeftijd deed hij examen als landmeter en van dat oogenblik ving voor hem een tijd van hard werken aan. Onvermoeid heeft bij gearbeid eerst als particulier landmeter, dan als bosch-inspecteur in de balatazaak van de firma J. G. von Hemert en laatstelijk als Directeur van Placer Hermina. Steeds heeft hij zich geheel gegeven aan zijn werk en met trots kon hij op de resultaten daarvan wijzen. Zoo dag- teekenen bijv. de schitterende opbrengsten van Hermina van het tijdstip, dat hij het beheer daarover in handen nam. Gedurende zeventien jaren heeft hij meestentijds zijn leven in onze bosschen doorgebracht, waar de malaria, de onverzoenlijke vijand van boschwerkers ook hem belaagde, tot zij hem Zaterdagmorgen op 39-jarigen leeftijd ten grave sleepte en aldus aan onze maatschappij een nuttig lid, aan zijne familie een voorbeeldigen huisvader en broeder, aan zijne vrienden een trouwen kameraad ontrukte. Het stoffelijk overschot werd gisterenmorgen op Lina's rust ter aarde besteld. Zacht ruste hij!
"De heer Simons was een bekende en sympathieke figuur in ons midden. Zijne eigenschappen van geest en hart hadden hem in alle rangen onzer maatschappij vriendschap en achting verworven. Door zijn helder en zelfstandig oordeel, zijn overtuigingsmoed, was hij, ofschoon zich bijna nimmer op den voorgrond plaatsende , niet zonder beteekenis voor ons openbaar leven.— Jong is Simons in het maatschappelijke ieven getreden en jong is hij weer uit den kring gevallen. Op 22-jarigen leeftijd deed hij examen als landmeter en van dat oogenblik ving voor hem een tijd van hard werken aan. Onvermoeid heeft bij gearbeid eerst als particulier landmeter, dan als bosch-inspecteur in de balatazaak van de firma J. G. von Hemert en laatstelijk als Directeur van Placer Hermina. Steeds heeft hij zich geheel gegeven aan zijn werk en met trots kon hij op de resultaten daarvan wijzen. Zoo dag- teekenen bijv. de schitterende opbrengsten van Hermina van het tijdstip, dat hij het beheer daarover in handen nam. Gedurende zeventien jaren heeft hij meestentijds zijn leven in onze bosschen doorgebracht, waar de malaria, de onverzoenlijke vijand van boschwerkers ook hem belaagde, tot zij hem Zaterdagmorgen op 39-jarigen leeftijd ten grave sleepte en aldus aan onze maatschappij een nuttig lid, aan zijne familie een voorbeeldigen huisvader en broeder, aan zijne vrienden een trouwen kameraad ontrukte. Het stoffelijk overschot werd gisterenmorgen op Lina's rust ter aarde besteld. Zacht ruste hij!
Danjewel voor het uitzoeken! Ik heb de foto van marius Simons (mijn overgrootvader) in een digitaal album kunnen verwerken voor zijn klein en achterkleinkinderen.
BeantwoordenVerwijderenCarlijn van Tijen uit Maastricht